Hoe vreemd is het om je verhaal en je foto terug te vinden in Kerk en Leven, het bekende 'parochieblad'. Het weekblad bereikt 500 000 lezers per week leert hun website me. Ik ben daar ook eentje van, al geef ik toe dat het stapeltje 'nog te lezen-kerkenlevens' af ten toe best wel hoog is. Filip, de auteur van het artikel, heeft het goed gedaan. Heel eenvoudig met rake woorden heeft hij geduid waar het om draait: een laagdrempelige website zonder veel toeters en bellen die de weg wijst naar de aanvragen voor het schrijven van de kaartjes, om te besluiten met de geluksmomentjes die er mee samen gaan. Hoe fijn is het om te merken dat er af en toe iets beweegt op de website: een aanvraag die binnenkomt. Een bedankje, geïllustreerd met talrijke hartjes van de tante van de jarige. Iemand die op mijn vraag of ze niemand kende om te verrassen, me meteen vijf namen doorgaf van mensen die wel een opkikkertje konden gebruiken. Een kleindochter die haar jubilerende grootouders wil verrassen... Ik was onder de indruk van enkele leerlingen van het zesde leerjaar die, na een uitleg van de leerkracht, besloten om een persoonlijke kaart naar een jarig leeftijdsgenootje te schrijven. Ik was onder de indruk van een student die twee kaartjes geschreven had en me vertelde dat hij dat eigenlijk heel plezierig vond. Alleen jammer dat postzegels zo duur zijn, anders had hij de hele lijst afgewerkt. Klaverpost is een bijzonder verhaal aan het worden! Schrijf je mee?